Één op de drie huwelijken strandt. De toekomstverwachting is dat ook wij Nederlanders binnen enkele decennia op een scheidingspercentage van 1 op 2 komen te zitten. En een scheiding is echt niet altijd het gevolg van jarenlang knallende ruzie, soms is het gewoon ‘op’, of een gevalletje voortschrijdend inzicht. Is het voor de evenementenbranche ook niet eens tijd dat er in goed overleg een scheiding plaatsvindt?
Steeds vaker hoor je: ‘maar dat heeft toch niets met een echt evenement te maken?’ Waarbij het woord ‘dat’ veelal terugslaat op bedrijfsuitjes, platte feestjes en activiteiten. Volgens de criticasters hebben deze zakelijke uitjes niets van doen met de serieuze zakelijke evenementenmarkt en zorgt het alleen maar voor onduidelijkheid. Het is een gevolg van de evolutie van ‘het evenement’. Waar de bedrijfsuitjes en bitterbalfeestjes door een soort van uithuwelijking onder de noemer evenementenbranche werden geschaard, ontstaat nu een duidelijk inhoudelijk gat met de in communicatiestrategieën geïntegreerde evenementen. Ze zijn een beetje uit elkaar gegroeid…de meest gehoorde reden voor een scheiding.
Het roept ook best wel wat vragen op. Horen die bedrijfsuitjes nou wel of niet bij de evenementenbranche? Is een feest een evenement? Zorgen dat soort activiteiten voor minder aanzien van het vak eventmarketing en dus voor een slecht imago? En is een duidelijke scheiding tussen die twee ook niet eenvoudiger voor brancheorganisaties en de buitenwereld?
Vooral de laatste vraag, lijkt zeer verhelderend en met ja te kunnen worden beantwoord. Een deel van de potentiële opdrachtgevers ziet namelijk de bedrijfsuitjes als dé evenementenbranche en heeft vrijwel geen weet van wat er op eventmarketinggebied allemaal wel niet gebeurt. Daarnaast zijn er nogal wat bedrijven in de evenementenbranche die nu het gevoel hebben tussen wal en schip te vallen. Zo sprak FZ onlangs een bureau dat zich richt op spectaculaire paintball en indoorkarten. ‘Ze zien me al aan komen zetten bij IDEA. Terwijl ook wij onze specifieke problemen hebben en graag hulp zouden krijgen van een gerenommeerde evenementenbranchevereniging.’
Juist de specifieke problematiek en bijvoorbeeld regelgeving rondom bedrijfsuitjes rechtvaardigt een eigen branchevereniging of op zijn minst een eigen aftakking. Een BvB, Branchevereniging voor Bedrijfsuitjes, zou daarom niet gek zijn. Samen met de BvE, Branchevereniging voor Eventmarketing, zorgt deze scheiding vooral voor duidelijkheid: binnen én buiten de branche. De diverse bedrijven kunnen hun eigen ei kwijt, zonder aan elkaar uitgehuwelijkt te zijn en opdrachtgevers maken kennis met twee aparte werelden die beide volledig bestaansrecht hebben. Want voor je het weet bloed het huwelijk door en gaat ‘Eventmarketing’ over de schutting kijken en begint het een buitenechtelijke relatie met de reclamewereld.
Totale onzin? Of ziet u ook wel iets in een duidelijke scheiding? Discussieer mee. (deze column is ook verschenen in FZ Magazine 2, 2008)
