De column van Mark is dit keer onder meer gebaseerd op de uitslag van de FZ Poll van vorige week, waaruit bleek dat de helft van de eventbranche goed nadenkt over hun eigen marketingbudget:
Volgens Wikipedia wordt onder advertentie het volgende verstaan:
‘Een advertentie is een publicatie van derden om er voor te zorgen dat wat er in de advertentie staat wordt gepromoot. Meestal gaat het hier om het promoten van commerciële producten en/of diensten. Er bestaan echter ook advertenties voor producten en/of diensten zonder winstoogmerk. De boodschap in de advertentie noemen we dan reclame. Advertenties worden daarnaast ook gebruikt om bijzondere gebeurtenissen aan te kondigen, zoals bij het overlijden van iemand, door middel van een rouwadvertentie.’
De eerste vraag die vanuit deze betekenis bij mij binnenkomt is: wat is dan een publicatie?
Stel: ik bel 100 mensen uit de branche en ik vertel ze dat ze met een advertentie in een fantastisch magazine komen over evenementen met ‘leuke redactie uit de branche’. Daarvoor moeten ze wel 1000 euro betalen…krijgen ze er twee pagina’s gratis redactie bij. Ik maak vervolgens een blad wat ik alleen naar alle 100 adverteerders stuur. Kosten 1000 euro (ik moet er toch 100 drukken, versturen en vormgeven), steek ik als ‘uitgever’ mooi 99.000 euro in mijn zak. Toch?
Ik heb gepubliceerd en in die publicatie heb ik advertenties gezet. Daarvoor heb ik 100 mensen laten betalen. In theorie is het volgens mij niet eens strafbaar. Als je maar niet liegt over de oplage. Als daar naar gevraagd wordt uiteraard.
Ik werk inmiddels bijna 10 jaar voor de sales bij Reed Business voor het cluster FZ, Oplocatie.nl en inmiddels ook EventTrends. Tijdens mijn duizenden gesprekken is het helaas zo dat ik negen van de tien keer degene ben die oplage, daarbij behorende specifieke doelgroepen en garanties als onderwerpen moet inbrengen. Veel aanbieders uit de eventbranche komen tot hun beslissing tot adverteren door een aantal doelstellingen: vergroten bekendheid en ‘het-niet-willen-ontbreken-in’. Deze punten zetten zij hoog op hun prioriteitenlijst als het om adverteren gaat. Ongelooflijk eigenlijk.
Het vergroten van bekendheid. Daar kan ik me wel in vinden. Zij het bij de juiste doelgroep en kwantiteit. En daar zit nou net de adder. Want, even terugkomend op mijn verhaal over die 100 adverteerders, die kennen mij wel na één keer adverteren met bijbehorende redactie in dat fantastische blad over evenementen!
Daarmee is wel mijn bekendheid vergroot maar helaas richting een praktisch zinloze en te kleine doelgroep namelijk mijn eigen bedrijfstak en dus ook mogelijke concurrenten. Dat kán toch niet bedoeling zijn? Dat er ook nog uitgevers zijn die binnen deze toch al kleine doelgroep bekendheidsonderzoeken gaan doen is natuurlijk helemaal van de zotte. Zelfs al wordt het minimale aantal respondenten van het onderzoek vermeld: de eventbranche smult ervan.
‘Het-niet-willen-ontbreken-in.’ ‘De concurrent staat erin en dus moeten wij ook’ Veel gehoorde motieven om bijvoorbeeld in jaarboeken en overzichten te gaan adverteren. Natuurlijk, uw 99 concurrenten en andere branchegenoten adverteren erin dus u moet ook. Toch? Bovendien ziet de uitgave er prachtig uit en is het echt een bewaar-exemplaar.
Zo groot en protserig dat er maar één plek voor is: de boekenkast waarschijnlijk. En daar komt de uitgave ook jaren niet meer uit. We hebben namelijk internet tegenwoordig met prachtige overzichten die mogelijk wél door uw opdrachtgevers bekeken worden.Even iets makkelijker dan overzichten van 5 kilo. Uitgaven voor de eventbranche zijn er genoeg. Met de nadruk op ‘voor de’. Als de eventbranche uw doelgroep is omdat u toeleverancier bent voor deze beperkte club: ga gerust uw gang. Wilt u zich manifesteren richting zoveel mogelijk (eind) opdrachtgevers: vraag naar gecertificeerde oplage, specificieke doelgroep en relevante bezoekersaantallen.
Veel succes met uw jaarlijkse communicatieplan.
