Empowerment en verbondenheid zijn volgens Fons van Dyck de twee drijfveren die het gedrag van de huidige consument, burger en event bezoeker bepalen. 'Empowerment is de overtuiging van het individu dat hij de regie in handen heeft. Dit gevoel van onafhankelijkheid ten opzichte van gevestigde merken, bedrijven, instituten, organisaties en instellingen ervaart hij (paradoxaal genoeg) het sterkste in relatie met andere consumenten, die in de nabije omgeving vertoeven, zoals familie, vrienden, buren, de streek en de virtuele gemeenschap. Het gaat tegenwoordig niet meer alleen om geld en rijkdom, maar om een betekenisvolle rol en invloed in je omgeving', aldus Van Dyck.
Van Dyck stelt dat het 'ik'-tijdperk plaats heeft gemaakt voor een tijdperk waarin het voeren van de eigen regie samengaat met de drang naar verbondenheid. Van Me, Myself and I naar Me, Myself and Us. Mensen die beschikken over empowerment en verbondenheid zijn, volgens medisch wetenschappelijk onderzoek, gelukkiger en gezonder en leven langer. De twee drijfveren komen ultiem tot uitdrukking tijdens events. Dancefestivals zijn daar een goed voorbeeld van. Het vertrekpunt van dit concept is niet de line up van artiesten op het podium, maar is de bezoeker. Die is feitelijk de ster. De focus ligt niet on stage, maar in de zaal, op de weide, waar iedereen zijn eigen beleving ervaart en deelt met de mensen die voor hem of haar op dat moment belangrijk zijn. De twee genoemde drijfveren leiden ook tot buurt- en wijkfeesten, tot de burendagen van DE.
Half vol, half leeg
Fons van Dyck vervolgt: 'Voor merken hebben deze empowerment en verbondenheid belangrijke gevolgen. Consumenten gebruiken slechts vier of vijf merken om hun persoonlijkheid te accentueren. De overige merken worden gekozen op basis van prijs/kwaliteit verhouding en zijn inwisselbaar. Dat verklaart de opmars van huismerken. Voor veel topmerken is dit een ontnuchterende vaststelling. Ze voeren een hevige strijd om een plaatsje in het universum van empowerment. De positie van de merken in dit universum verschuift daardoor steeds. Automerken verliezen terrein en worden steeds meer inwisselbaar (steeds meer mensen schaffen de auto af of kiezen voor het delen van de auto, Londen krijgt zelfs fietspaden), terwijl modemerken, technologische producten en maatschappelijk betrokken merken een opmars doormaken. De economische crisis leidt voor de middenklasse tot twee gedragingen, die zijn samen te vatten in: het glas is half leeg en half vol. Aan de ene kant stellen consumenten grote aankopen uit en willen ze elke aankoop rationeel verantwoorden, aan de andere kant verwennen ze zichzelf regelmatig met kleine presentjes, bezuinigen ze niet op het toekomstperspectief van hun kinderen en hebben ze geld over voor duurzame producten, zoals biologisch voedsel. Merken die gepositioneerd zijn op het halfvolle/halflege-glasconcept, doen het uitstekend, zoals H&M, dat modieuze kleding biedt tegen betaalbare prijzen.'
