Het piept en het kraakt in de eventbranche: 'Wil je ons helpen!?'
Terwijl we aan de rand van de vaccinatie zitten, test-evenementen in januari echt plaats zullen vinden, is het zoals bij iedere marathon: de laatste loodjes (hopelijk) wegen verreweg het zwaarst. Veel eventbedrijven zitten aan het eind van hun reserves. Freelancers en experts verdwijnen uit een branche die kraakt. Daarom ongegeneerd met de billen bloot: een gedicht als ode aan de branche en een laatste hulpvraag aan de overheid en aan jou: Wil je ons helpen...
Wil je ons helpen...
Voor ons geen dertiende maand
Geen vergoeding van de ingekocht uren, de verbeterslag, de doorgroei van vorig jaar
Door het Eventplatform tot rust gemaand
Stappen worden gezet, in stilte, een sterke lobby, op de achtergrond
Wachten, samen, met z'n allen tot de eventzon echt weer op komt
Delen van onze branche schoven mee naar online
Zij met hallen vol stoelen, lege locaties, cateraars, ze vonden het voor hen die konden bewegen oprecht fijn
Een branche die bij niemand op het vizier staat
Terwijl iedereen naar beurzen, congressen en zakelijke events gaat
En zelfs dit gedicht is niet bedoeld als huilie-huilie
Een echte traan in het oog als ik op kantoor kijk en niet meer al mijn collega's zie
Grote bedrijven, insitituten in de eventbranche, ontslagen maar vergeet al die freelancers niet...
Omscholen is het credo in ruil voor wat steun
Maar in de spelonken van onze branche, verdwijnen de echte experts en hoor je alleen maar gekreun
Weer nieuwe regels, weer een nieuwe dreun
Je wilt je niet met andere gedupeerden vergelijken
Het gaat hier niet om de armen of de rijken
Maar wat hebben wij nog om naar uit te kijken
Terwijl iedereen om ons heen toch nog iets omzet maken en de randjes van de regel gebruiken
Zitten er bij ons al vanaf maart een slot op de luiken
We gingen als eerst op slot
Geen budget bleef over voor ons en soms zelfs geen eten in de pot
Ogen vol tranen, ogen vol snot...
1 ding weten we zeker, onze eventbranche zal pas als allerlaatste op gang komen
Zelfs nachtmerries veranderen wij dan weer in jouw dromen
In de vele honderden locaties klinkt nu nog louter de echo van al die impactvolle evenementen
We zorgen live voor kennis, inspiratie, nieuwe contacten en levensveranderende momenten
We snappen als geen ander dat we op papier geen eerste levensbehoefte zijn
Maar zonder trainingen, teambuilding, kennisoverdracht, netwerken en nieuwe dingen ontdekken is het leven op eens veel minder fijn
Wij laten mensen elkaar ontmoeten die elkaar anders niet zouden zien staan
Dat doen we nu online, al kun je dan de lichaamstaal niet verstaan
Concentratie ebt heel snel weg zonder live contact, elkaar zien en zonder kleuren
De impact van communicatie halveert zonder aanraken, voelen, horen en geuren
Begrip voor de pandemie waar we inzitten en de onmogelijke taak om daar in te sturen
Maar, beste overheid, weet dat wij niet heel veel meer kunnen verduren
Help ons.
