FZ columnist liet zich in het tweede FZ Magazine van 2008 inspireren door een artikel over Joe Pine en zijn authenticiteit...
Echtheid. Authentiek zijn met je eigen emoties roept onze Jean-Paul met zijn kamelen leren event koffertje terwijl hij een spatje vies van zijn Armani kloffie afveegt. Precies roept collega Fleurtje die haar sushi naar binnen kruimelt in de klassieke zonnegroet houding. Beiden voorzichtig manoeuvrerend met de gehuurde klankschalen op hun knar. Terug naar de basis. Het ware gezicht. Het eerlijke moment. Zonder harnas. De eerlijkheid van mens tot mens. Die moet je vangen op een evenement. Je bloot durven geven met als gevolg dat een nestje corpulente autoverkopers van Nederasselt tot Assendelft elkaar verlegen zit aan te staren in de sauna dankzij een concept van beiden.
Zonder ego gewoon zijn wie je echt bent maar wel aangescherpt en uitvergroot, roept Jean-Paul want hallo….., zonder harnas stelt 95% helemaal geen ene drol meer voor. Precies roept Fleurtje, je moet ze van alle franje ontdoen maar daarna wel oppoetsen anders blijft er alleen maar drillend wit zakelijk vlees over waar je geen kant mee op kan.
Laten zien waar je voor staat zodat een lief klasje aandoenlijke internaat kinderen met hun lieve snoetjes van achteruit de zaal naar voren rent om zich om de directeur heen te scharen die met natte ogen bekend maakt hoe maatschappelijk verantwoord zijn gift van vierhonderd euro is. Lieve kinderen die daarna vakkundig het partycentrum slopen omdat ze beter voor zichzelf kunnen opkomen dan in de conceptuele gedachten van Jean-Paul en Fleurtje.
Video dj’s die vakkundig switchen tussen de botox lippen van de vierde vriendin van de CEO en mooie mergelhoofdjes uit fuivend Afrika. Touching en authentieke emoties van de vriendin met haar bibberende onderlip op veertien flat screens. Maar vooral ook de onderlip in slow motion. Trouwens de hele vriendin in slow motion inclusief haar decolleté in slomo want die geeft een warmer gevoel dan de Afrikaanse beelden. Echtheid.
De traan van het afscheid. De knipperende ogen van de scheidende directeur met de ernstige ziekte. Natuurlijk doneren we voor onderzoek en hup daar komen de internaatkinderen weer aan. Hoe mooi authentiek is die man heen gegaan en emotioneel uitgezwaaid. Maar wel strak conceptueel met gelijk na de laatste traan de Braziliaanse brassband. Emoties moet je niet laten lopen.
Het is een visie natuurlijk die beiden hoog in het vaandel hebben. Visie visie visie. Niet op inhoud maar op authenticiteit. De demente grondlegger van het bedrijf in zijn rolstoel mooi op het grootbeeld. De kwijlende mens centraal. Jean-Paul en Fleurtje kennen het leven. Weten als geen ander de vinger op de plekken van de echtheid te leggen. Niet voor niets was hij de tranenspecialist bij de hit “Soo, you wannebe somesing”. Specialist in het scouten van aandoenlijke kinderkoppies. Fleur natuurlijk onze nationale hockeyster met aandoenlijke hamstringproblemen en daarna helaas gedwongen terug gevallen op haar eigen authenticiteit.
Frans Miggelbrink is presentator, dagvoorzitter, komiek, congresbutler, scenarioschrijver, tennis-steward, veilingmeester en ruim 10 jaar columnist van FZ (www.miggel.nl)
