Een merkwaardige titel voor een eerste column. SATE
(in kapitalen) verwijst dan ook niet naar het ‘van oorsprong Indonesische
vleesgerecht bestaande uit drie à vier stukjes geroosterd vlees op een dunne
houten spies, meestal van bamboe (aldus Wikipedia) maar is de afkorting van Sex
And The Event-industry. Vrij naar SATC*.
Ons werd namelijk gevraagd om een column met een bite te schrijven voor FZ.
En wat is nu spraakmakender dan seks. Wellicht moord en doodslag, maar daar is
tot op heden weinig over te melden in de wondere wereld der evenementen. En
gelukkig maar. Seks dus, of liever gezegd: Seks en Evenementen. Want daar valt
meer dan genoeg over te melden.
Als je een klein decennium meedraait in de branche ken je het klappen van
de zweep. In tegenstelling tot wat buitenstaanders vaak denken, is het zeker
niet alleen glitter & glamour wat de klok slaat. Sterker nog, het is vaak
hard werken geblazen; lange dagen, onregelmatige werktijden en vaak van huis. En
als je snel fortuin wil maken, had je beter een (ander) vak kunnen leren.
Waarom dan toch de grote aantrekkingskracht die er van evenementen uitgaat?
Omdat het simpelweg ondanks, of dankzij, alles toch een sexy beroep is. De
afwisseling (steeds een andere beleving neerzetten), het feit dat er gepresteerd
moet worden onder hoge druk, de live factor en de hooggespannen verwachtingen
van de opdrachtgever en gasten zorgen er voor dat het bloed sneller gaat
stromen.
Daar komt bij dat een intensieve samenwerking met veel verschillende
partijen onontbeerlijk is. Gedurende een periode van maanden trek je steeds meer
met elkaar op. Naarmate de datum van de uitvoering nadert, wordt de druk
opgevoerd en ontstaat er een ‘wij tegen de rest van de wereld’ gevoel. Tel
daarbij op, dat er regelmatig op locatie wordt overnacht, de hotelbars meer dan
goede zaken doen en het schoolreis-scenario is compleet.
In de euforie van een geslaagd evenement willen tijdens de nachtelijke
uurtjes wel eens opmerkelijke kruisbestuivingen plaatsvinden; een
opdrachtgever die het wel erg goed kan vinden met een artiest, een geluidsman
die nogal gecharmeerd is van een cateringdame of de regisseur die niet van de
productieleider af kan blijven. En dat terwijl de eventuele (nietsvermoedende?)
partners zich thuis nog eens omdraaien, voordat bij hen de wekker gaat voor hun
nine-to-five job.
De volgende ochtend is de magie doorgaans uitgewerkt. In het beste geval
worden 06 nummers uitgewisseld, maar iedereen weet dat dit zelden ergens toe zal
leiden. Bij het ontbijt wordt er met geen woord gerept over nachtelijke
escapades. Met een behoorlijk brak hoofd wordt het circus weer afgebroken en
keert men terug tot de orde van de dag. Dat wil zeggen, tot de volgende
productie.
We zouden een volledige FZ kunnen wijden aan escapades op de werkvloer.
Maar dat moesten we maar niet doen. Het maken van vijanden binnen een branche
waar we graag nog een tijd mee willen is zeg maar niet heel handig. Enig
opportunisme is ons niet vreemd. We houden ons dus aan de ongeschreven wet, dat
bepaalde zaken binnenskamers moeten blijven. En bedekken de seks binnen de
evenementenbranche met de mantel der liefde…
* Voor degenen onder ons die de afgelopen jaren onder een steen hebben gebivakkeerd: Sex And The City, over de seksuele (maar eigenlijk meer relationele) beslommeringen van vier dames van onbestemde leeftijd in New York.
