Rubrieken
Zonder jou kan het echt niet, vriend…
Iets van champagne op een boot in Vollenhove maar het kan ook een presentatie van een nieuw automodel zijn te Antwerpen. Soms een gala in:”Huis ter Duin” of heel simpel dat majesteit ergens op een knop gaat drukken. Ze bellen op het laatste moment en dan ben je altijd hun vriend. Zonder jou kan het niet.
Zo’n opdrachtgever pakt je bij je revers en kijkt je heel diep in de ogen. Neus aan neus. Zegt met de grootste ernst in de wereld alsof hij Onassis en Heineken tegelijk is:”Jongen. Als jij me dit keer hier doorheen matst dan zal ik in de toekomst nog heel veel voor je betekenen. Dan zal ik je nooit vergeten” bij wijze van.
Daar sta je dan met zijn waterconsumptie nog op je bril. Alles tot in de puntjes: “Kosten zijn niet belangrijk. Visie jongen. Daar gaat het om” sproeit hij regelmatig op je bril. Tot ’s nachts vier uur ben je bezig om zijn visie netjes neer te zetten. En dan D-day. Dankzij vakmanschap vlekkeloos. Alleen de opdrachtgever hoefde maar bijgestuurd te worden en tot diep in de uurtjes heb je de afbouw gerealiseerd. Maar dan stuur je je factuur en gebeurt er niets meer. Nul. Nada. Radiostilte. Een herinnering. Een telefoontje het maakt niet uit. Het duurt maanden. Hoezo vrienden voor het leven en je wordt pislink. Tot de telefoon gaat en je vriend weer belt. Hij heeft een nieuwe opdracht. Zonder jouw kan het weer niet. Zonder gene.
miggelbrink.typepad.com
